"Ja, en dit krijg je er dus van," zegt mijn vriendin, terwijl ze fel tranen van haar wangen veegt. Ze had me daarvoor verteld over de zorgen in haar leven en het kruispunt waar ze op beland was. Ik had geluisterd, geknikt, gehumd, en tot slot maar één vraag gesteld: "Wat zegt je hart hier eigenlijk over?" Wat bleek, haar hart had er nogal veel over te zeggen. Wijze dingen. Rake dingen. Eerlijke dingen. Maar met het voelen kwam er ook verdriet mee, teleurstelling, oude pijn. Dat is precies wat luisteren naar je hart en leven vanuit je gevoel soms best ingewikkeld maakt: het is geen recept voor instant geluk en regenbogen.

Toch is het ongelooflijk krachtig en belangrijk, om het hart een volwaardige plek te geven in de reis van je leven. Om hoofd en hart samen te laten optrekken, elke dag opnieuw. Heartfulness is nog wat minder bekend dan mindfulness, maar voegt er een waardevolle dimensie aan toe. 

Waar mindfulness je helpt om in het hier-en-nu aanwezig te zijn, zonder oordeel, met al je aandacht, brengt heartfulness je focus naar het hart, waar je je kunt verbinden met een bron van liefde en wijsheid. Met heartfulness wordt je hart het centrum van je bewustzijn. Dat helpt onder meer, om in de ruis van alledag steeds opnieuw vanuit compassie en liefde voorwaarts te gaan. Jon Kabat-Zin, één van de grondleggers van mindfulness in het Westen, legt heartfulness uit als 'goed gebruik maken van je emotionele energie'. Mijn ervaring is dat het leven daarmee rijker, zachter, en waarachtiger wordt. Het is een sterk maar kalm gevoel om vanuit het hart te leven en ik kan het vaak letterlijk in mijn lichaam waarnemen. Een gloeihart, noem ik dat, want zo voelt het: als een warmte, een licht, dat boven mijn middenrif gloeit als een kooltje. Wanneer het bijna dooft of juist flikkerend opvlamt, vertelt het me precies wat het nodig heeft. En onze harten hebben ons veel te vertellen.

Een maand later ontmoet ik mijn vriendin weer. Ze heeft een zachte glow over zich heen. Wat haar hart haar had verteld, heeft ze serieus genomen, vertelt ze. Ze voelt zich uitgerust. Kalm. In evenwicht. Een wereld van verschil sinds onze laatste ontmoeting. Weer een traan over haar wangen, maar dit keer mag die rustig zijn weg vinden. "Ja, dat krijg je er nou van," zeg ik.