De zienswijze van zelfloosheid is de essentie van de leer van Boeddha. Boeddhistische filosofen hebben zelfloosheid op verschillende manieren geïnterpreteerd. Ze hebben het mes gezet in de onhoudbare aspecten van het zelf, terwijl ze hebben geprobeerd het bestaan van dingen niet totaal te ontkrachten. Als gevolg daarvan bestaat er nu een heel scala aan zienswijzen over zelfloosheid, dat varieert van ontkenning van blijvendheid tot afwijzing van inherent bestaan. Voor eerstgenoemde zou de tijdelijke en kortstondige kwaliteit van een mens diens zelfloosheid zijn, terwijl voor anderen zelfloosheid zou worden bepaald door iemands gemis aan inherent bestaan.