Ook al is het leven hard en valt het ons soms zwaar om te glimlachen, laten we het toch proberen.

Onlangs vroeg een vriend mij: "Hoe kan ik mezelf ertoe bewegen te glimlachen terwijl ik in en in verdrietig ben? Dat is onnatuurlijk." Ik zei dat ze naar haar verdriet zou moeten kunnen glimlachen, omdat we meer zijn dan ons verdriet.

Een mens is als een televisie met ontelbare kanalen. Als je de Boeddha aanzet, dan ben je de Boeddha. Als je verdriet aanzet, dan ben je verdriet. Als je een glimlach aanzet, ben je de glimlach echt. Laat je niet in de luren leggen door één enkel kanaal. Je hebt de zaden van alles in je en je moet de situatie in eigen hand nemen om je soevereiniteit te herwinnen.