Als spiritueel beoefenaar streven we naar eenvoud. We vermijden overmatige aandacht voor ons eigen comfort en we vermijden ook een overdreven ascetische manier van leven, aangezien ware spirituele beoefening erop gericht is onze geestelijke staat te transformeren, niet om fysieke boetedoening meester te worden. We moeten goed begrijpen dat dit niet één of ander bevel is dat we moeten volgen omdat Boeddha ons heeft gezegd dat we excessen moeten vermijden. Wij zijn het die lijden ten gevolge van onmatigheid of ascetisme. Door onze neiging deze extremen in te tomen, brengen we meer geluk in ons eigen leven. 

Ik denk dat het voor een lekenbeoefenaar het beste is om betrokken te blijven bij de samenleving, terwijl hij een spiritueel leven leidt. Hoewel een enkele uitzondering in staat is zich totaal aan diepgaande meditatie te wijden, probeer ik zelf een middenweg te bewandelen en spirituele zaken in evenwicht te brengen met wereldlijke verantwoordelijkheid.