Wanneer je opgroeit, leef je misschien in de gedachte dat jij en je moeder twee verschillende mensen zijn. Maar dat is niet echt zo. Wij zijn een voortzetting van onze moeders, maar houden onszelf ten onrechte voor een totaal andere persoon. Wij vervolgen de lijn van onze moeder en vader, en ook van onze voorouders.

Stel je voor dat je een maïskorrel in de grond stopt. Zeven dagen later ontkiemt deze en begint de vorm van een maïsstengel te krijgen. Wanneer de stengel de hoogte in gegroeid is, zie je de korrel niet meer. Maar die heeft niet opgehouden te bestaan. Hij is nog altijd daar. Door diepgaand te kijken, zie je de korrel nog steeds in de stengel terug. Het zijn niet twee verschillende entiteiten; de ene is de voortzetting van de andere. De stengel is de voortzetting van de korrel in de richting van de toekomst, en de korrel is de voortzetting van de stengel in de richting van het verleden. Ze zijn nog hetzelfde ding, noch twee aparte dingen. Jij en je moeder zijn niet dezelfde persoon, noch twee verschillende mensen. Dit is een les die we ter harte moeten nemen. Niemand kan op zijn eentje bestaan. We moeten inter-zijn, verbonden met alles en iedereen.