Het leven zit vol lijden, maar het is ook gevuld met vele wonderen, zoals de blauwe lucht, de zon, de ogen van een baby. Lijden is niet alles. We moeten ook de wonderen van het leven zien. Deze zijn overal en altijd in ons en om ons heen.

Als we niet gelukkig zijn, als we niet in vrede zijn, kunnen we geen vrede en geluk met anderen delen, zelfs niet met degenen die we liefhebben en met wie we onder één dak wonen.

Als we in vrede leven, als we gelukkig zijn, kunnen we glimlachen en opbloeien als een bloem. Dan zal ieder lid van ons gezin, van de hele samenleving, genieten van onze vrede. Kost het ons speciale moeite om te genieten van de schoonheid van de blauwe lucht? Nee, we genieten er gewoon van. Iedere seconde, iedere minuut van ons leven zou zo kunnen zijn. Wáár we ook zijn - we hebben altijd het vermogen om van de zon te genieten of van elkaars aanwezigheid, of zelfs van de gewaarwording van onze adem. We hoeven niet naar China om van de blauwe lucht te genieten. We hoeven niet naar de toekomst te reizen om van onze adem te genieten. We hebben deze dingen direct bij de hand. Het zou jammer zijn als we ons alleen maar bewust waren van het lijden.

We hebben het zo druk dat we nauwelijks tijd hebben om naar de mensen te kijken die we liefhebben - zelfs in ons eigen gezin - en om naar onszelf te kijken. De maatschappij is zo georganiseerd dat we, zelfs als we wat vrije tijd hebben, niet weten hoe we die kunnen gebruiken om naar onszelf terug te keren. We kennen duizenden manieren om deze kostbare tijd te verliezen - we doen de t.v. aan, gaan telefoneren of starten de auto om zo maar ergens heen te gaan. We zijn er niet aan gewend om bij onszelf te zijn, en we doen alsof we onszelf niet mogen en aan onszelf proberen te ontsnappen.

Meditatie is je bewust zijn van wat er gaande is - in je lichaam, in je gevoelens, in je geest en in de wereld. 

Laatst zat er een groepje kinderen bij me, en een jongen die Tim heet, glimlachte zó mooi. Ik zei: "Tim, je hebt een heel mooie lach," waarop hij zei: "Dank u." Ik zei tegen hem: "Je hoeft mij niet te bedanken, ik bedank jou. Door jouw glimlach maak je het leven mooier. In plaats van 'dank u', kun je beter zeggen 'alstublieft'.

Als een kind glimlacht, als een volwassene glimlacht, is dat heel belangrijk.