De westerse psychotherapie is erop gericht de cliënt te helpen een stabiel en gezond zelf te vormen. Maar zolang men er daarbij vanuit blijft gaan dat er een opzichzelfstaand zelf is, kan deze therapie maar beperkt tot een transformatie en genezing leiden; heel ver kan het niet gaan. Zolang je vastzit aan het denkbeeld van een afgescheiden zelf, is er nog steeds onwetendheid in je. Wanneer je oog krijgt voor de nauwe samenhang tussen wat zelf is en wat niet, zal de onwetendheid geheeld worden, en verdwijnen lijden, boosheid, jaloezie en angst. Als je geen-zelf kunt beoefenen, zul je jezelf weten uit te tillen boven de kwesties die zo zwaar op mensen drukken.