Vlak bij onze hermitage in de beboste bergen van het Centraal Hoogland van Vietnam, leefden Montagnards, de oorspronkelijke bewoners van het gebied. Zij verkochten veel producten uit het bos aan stedelingen, zoals bamboe, rotan, orchideeën en hertenvlees. Maar de ria-plant verkochten ze nooit. Ze vertelden dat deze bladgroente spierkrampen voorkomt en volgens mij bevat de plant ook stoffen die artritis tegengaan. Oom Dai Ha vertelde dat de plant ook slapeloosheid genas. Af en toe plukten we wat van de zeldzame ria-planten en dan vroegen we aan tante Tam Hue of zij er soep van wilde koken. Maar onze vrienden de Montagnards maakten er geen soep van. Zij vermaalden de bladeren, deden er een klein beetje zout bij en stoomden ze. Dat was hun favoriete eten. Op een middag kwam Phuong op bezoek, een professor in de plantkunde uit Saigon. Ze verzamelde enkele planten waarvan ze dacht dat het ria-planten waren en maakte er soep van. Nadat we de 'ria-soep' hadden gegeten, waren we allemaal een beetje high. We plaagden onze aardige vriendin omdat ze als botanist de planten niet uit elkaar had weten te houden en we hadden veel pret!