Toen ik een jonge monnik was in Vietnam, had elke dorpstempel een grote bel, een klok zoals je die in de christelijke kerken in Europa en de Verenigde Staten ziet. Telkens wanneer de bel werd uitgenodigd te klinken, stopten alle dorpelingen met hun bezigheden en pauzeerden ze even om aandachtig in en uit te ademen. In Plum Village, de gemeenschap in Frankrijk waar ik woon, doen we hetzelfde. Telkens wanneer we de bel horen, komen we terug bij onszelf en genieten we van onze ademhaling. Inademend, zeggen we:"Luister, luister,"  en uitademend, zeggen we: "Deze prachtige klank brengt me terug naar mijn ware thuis."