Als er een camera in mijn huis zou hangen, zou het er vast lachwekkend uitzien, maar...ik liefkoos mijn huis. Letterlijk. Af en toe leg ik mijn wang tegen een muur, strijk ik met mijn vingertoppen langs een deurpost en bedank ik de ruimte waarin mijn leven zich afspeelt. Ik ben ermee begonnen toen ik merkte dat er een vervelende onrust in mij begon te nestelen. "Je had een huis moeten kopen toen je jaren geleden de kans had," fluistert een zeurend stemmetje soms 's nachts. Dat stemmetje dat het donker oreert dat ik slimmer, zuiniger of strategischer had kunnen zijn, als het aankomt op 'rijk leven'. Het is de tijdsgeest: méér! Maar, zegt mijn hart, ik bén rijk. Ik heb misschien niet het koophuis dat elk kalenderjaar in waarde toeneemt, een ongelimiteerde creditcard of een zorgeloos pensioen, maar jeetje, mag ik even van geluk spreken met wat ik heb? Toen we op de redactie de vraag op deze cover [van Happinez] - "Wanneer voel jij je rijk?" - aan elkaar stelden, kwamen de antwoorden zonder aarzelen. Als ik met mijn twee zoons onder een dekentje lig te kletsen. Als de hand van mijn vriend in die van mij glijdt. Als ik de Volle Maan recht voor mijn raam aan de hemel zie hangen. Welke antwoorden borrelen bij jou op? En adem nu eens diep in en voel hoe je romp volstroomt met voldoening en rijkdom, liefde en warmte. We weten diep vanbinnen vaak prima wat er werkelijk toe doet.

Om die reden krijg ik weleens jeuk van hoe in de spirituele tijdsgeest soms aan de haal wordt gegaan met begrippen als 'rijkdom' en 'overvloed'. Manifesteren en affirmeren - op zichzelf zuivere technieken die aandacht brengen naar kansen, mogelijkheden en verlangens - worden ingezet met het doel materiële overvloed af te dwingen. Ik kan weinig met zo'n overschatting van onze bepalende invloed op de wereld en de mate waarin mensen persoonlijk verantwoordelijk worden gemaakt voor wat hen toevalt in het leven. Het neigt haast naar Zwarte Magie - het idee dat je met pure gedachtenkracht de realiteit in je voordeel kan en mag manipuleren.

Ik houd van wat ik heb en het is genoeg.

Tevreden kunnen zijn tot in je tenen, dat voelt pas echt schathemeltjerijk.